Katherine Alvares

Unutursam söyleyin. Bir daha asla canavar olduğundan şüphelendiğim biriyle –yani Anna’yla-aynı grupta yer almayacağım. Asla.
Anna, beni sinir eden, sürekli saçıma ve kıyafetime olumsuz yorumlar yapan, beyin özürlü olduğunu düşündüğüm tipik bir kız. Ona yaklaşmaya çalışıyorum, düşmanlık gibi bir niyetim de yok ama bu kız artık iyice çekilmez oldu. O kadar ki rüyalarımda onu boğazlıyorum, kırbaçlıyorum, bıçaklıyorum, neyse bu konuya girmeyelim... Belki de bu tavırlarının nedeni Travis’tir, kim bilir…
İşin kötü yanı projemizin “Grup Arkadaşlarımızla Kaynaşma ve Yardımlaşma” amaçlı olması.Bizim grup ben,Travis ve Anna’ dan oluşuyor. Ama Anna’yla uzlaşabileceğimi sanmıyorum. Yapacağımız iş, bir efsane araştırıp, canlandırmak. Öğretmenler neden böyle ödevler verirler hiç anlamıyorum. Yani diyelim ki canlandırdık. Bu ileride ne işimize yarayacak? İşleri güçleri bizi sıkmak işte. Neyse, ben Romeo ve Juliet ‘i yapabileceğimizi düşündüm ama onun bir efsane olduğundan emin değilim ki eğer olsaydı, ben Juliet’i, Travis Romeo’yu ve Anna da hizmetçiyi oynardı. Bir düşünün, Travis “ Ah,Juliet” diyor, o sırada da Anna yerleri süpürüyor. İşte o zaman Anna’yla aynı grupta yer almak çekilebilir bir hal alıyor.
Ha, bu arada size kendimi tanıtmayı unuttum. Selam, ben Katherine. 14 yaşındayım ve GoldenTimes okulunun 7/A sınıfına gidiyorum.Babam ölmüş, -annemin söylediğine göre- ben de 2 yaşımdan beri burada yani Sofya’da oturuyorum. Arkadaşlarımı hiçbir şeye değişmem. Arkadaşlarımı dediğime bakmayın, tek arkadaşım Travis. O da olmasaydı eğer yalnızlıktan intihar ederdim herhalde.(Annemin de bana pek yardımcı olduğu söylenemez. Sürekli sosyal hayatın çok önemli olmadığını söyleyip duruyor.)
Neyse, o cumartesi günü proje için Travislerde toplandık. Anna Hanım yolda sürekli yürümekten şikayet edip durdu. Hıh, sanki biz ona çok meraklıyız. Travisgilin kapısını çaldığımızda bizi güler yüzlü bir kadın karşıladı. Sıcak çikolata ve kurabiyeler –tatları çok güzeldi- ikram etti. Bunları yedikten sonra teşekkür edip Travis’in odasına çıktık. Bir efsane bulmak için bilgisayarı açtık. Biz ne zaman bir efsane beğensek bayan gıcık olmaz anlamında başını sallıyordu. Ona da bir şey beğendiremiyoruz canım. Ee kendisi “Mükemmel” olduğu için “Mükemmel” bir proje istiyormuş. Biz de ona o zaman kendi yapması gerektiğini söyledik ve arkamızdan kapıyı şiddetle çarparak odadan çıktık.Biraz sakinleşmek ve temiz hava almak için dışarı-sokağa- çıktık ve yürümeye başladık. Birkaç dakika sonra Anna’nın arkamızdan geldiğini fark ettik ama görmezden geldik. Ama Anna adımlarını sıklaştırıp sırıtmaya başlayınca işlerin ters gittiğini anladık. Anna’nın ne diye sırıttığını bilmiyordum ama iyi bir şey için olmadığı kesindi. Sonra çok garip ve bir o kadar tüyler ürpertici bir olay oldu. Belki bana inanmayacaksınız ama Anna resmen bir canavara dönüştü. Hem de kafası tavuk, gövdesi de ayı olanlardan. Bu durumda konuşacak cesaretim bile yoktu ama zorla Travis’e bir şeyler söylemeyi başardım:
"T-t-travis be hayal g-görüyorum değil mi?"
Travis is en az benim kadar şaşkındı:
"S-s-sanırım görmüyorsun Katherine!"
Biz buz kesmiş bir halde orada beklerken Anna –yani canavar- bize iyice yaklaşmıştı. Tam bize pençe savuracakken Travis beni yere doğru indirdi. Pençe teğet geçmişti. "Ucuz kurtulduk" dedi Travis. Canavar yine bize pençe savurmaya hazırlanırken bacaklarının arasından geçtik ve var gücümüzle koştuk. Ama nafileydi, canavar arayı kapatıyordu. "Eğer şimdi ölüsek, seni tanımak güzeldi, Katherine" dedi Travis. Ben de bir yandan kendimi koşmaya zorlarken bir yandan da Travis’e cevap verdim “ Ben de Travis. Ama şunu bilmeni istiyorum ki ben seni hayatım boyunca sevdim.” Travis "Platonik değilsin" dedi ve öleceğime eminken beni öptü, tabi bu yarım yamalak bir öpücüktü, ne de olsa koşuyorduk. Ama Travis’in de beni sevdiğini bilerek ölürsem gözüm arkada kalmazdı. Bu sırada canavar artık bize neredeyse 2 metre mesafedeydi. Ve bir anda toz olup uçtu. Bunu kimin yaptığını görmek için başımı kaldırdığımda bir Yunan savaş arabasının içinde duran kızıl saçlı bir kız gördüm. Kız elinde bir pompalı tüfek duruyordu ve şüpheci tavırlarla bizi inceliyordu. Toparlanarak kıza "Neler oluyor? Bu da neydi? Sen kimsin?" Gibi sorular sormaya başladım. Kız ise tek kelime dahi etmedi ve telefonunu çıkarıp birini aradı. 5 dakika sonra Travis’in ve beni annem buradaydı. İkisinin de gözleri yaşlıydı. “Artık zamanı geldi” dedi annem ve beni öptü. Kızıl saçlı kız ise “Gelin benimle” diyerek bizi arabaya bindirdi. Anneme “Nereye gidiyoruz?” diye sordum. Annem, biraz bekledikten sonra yavaşça “Melez Kampı” diye fısıldadı. Ben "Orası neresi?" diye sorunca kız, "Bunları kampta öğrenseniz daha iyi olur." diyerek cevap verdi. İşte melezlik maceram böyle başladı.
Not:Başka sitelerde de kullandığım bir RP'dir.

Tebrikler, rp puanınız 100.
Herhangi bir imla hatası görmedim, ayrıca anlatımın bana çok sıcak geldi. Bu nedenle çok beğendim. Iyi rol oyunları dilerim.